لوی استراوس (Levi Strauss) طراح شلوار جین است. این شلوارها خیلی سریع محبوبیت پیدا کردند و مردم برای این شلوارهای کتانی نام لیوایز Levis را انتخاب کردند؛ و این شلوارها به لیوایز مشهور شد و شرکت لوی استراوس نیز این لغت را به عنوان علامت تجاری اشثبت کرد. سالهای بعد این محبوبیت ادامه پیدا کرد و چندین کمپانی تولید جین نیز به وجود آمد. سال ۱۹۸۹ فردی با نام هنری دیوید Henry David Lee کمپانی لی را تاسیس کرد.
شلوار لی
شلوارهای جین برند لی (Lee) نیز آنقدر محبوبیت پیدا کرد که اصطلاح لی بر روی همه شلوارهای جین مشهور شد. طوری که هنوز خیلی از افراد شلوار جین را شلوار لی مینامند.
تقریبا هما میدانیم که کاربرد شلوار جین، کاربردی غیر رسمی یا نیمه رسمی است البته شما میتوانید برای موقعیتهای رسمیتر شلوار جین را با کت و بلوزهای رسمی ستکنید. البته برای مهمانیهای شب و خیلی رسمی شلوار جین به هیچ وجه مناسب نیست، اصولا کاربرد این نوع شلوارهابرای موقعیتهای غیر رسمی است. اما برای یک مهمانی عصر یا قرار غیر رسمی مناسب است
شلوار جین که با نام لی هم شناخته می شود، یکی از محبوب ترین انواع پوشش در بین خانم ها و آقایان است که در انواع مختلفی در بازار موجود می باشد. اگر تا به حال یکی از انواع با کیفیت شلوار جین را تهیه کرده باشید، متوجه دوام بسیار بالا و عمر طولانی آن هم شده اید. همین مساله محبوبیت این پارچه را در بین استفاده کنندگان بیش تر کرده است.
تاریخچه شلوار جین
اولین شلوارهای جین دو مدل بودند، شلوارهای آبی - نیلی رنگ و شلوارهای کتان قهوه ای شسته شده. شلوارهای کتان چون نرم و راحت نبود به تدریج از دور خارج شد. هر چند سال های سال به عنوان لباس کار استفاده می شد. لوی استراوس (Levi Strauss) سال ۱۸۵۳ در سن بیست و چهار سالگی به سانفرانسیسکو آمد. برادر او در نیویورک به تجارت کالا مشغول بود و لوی استراوس شعبه جدیدی برای تجارت او در این شهر احداث کرد. او که آلمانی تبار بود، پس از مهاجرت به آمریکا چندین سال در نیویورک مشغول فراگیری روش های تجارت بود. در طی بیست سال او به یکی از تاجران موفق پارچه تبدیل شد. یکی از مشتریان لوی استراوس خیاطی به نام ژاکوب دیویس (Jacob Davis) اهل لاتویا (Latvia) بود. او که در نوادا (Nevada) زندگی می کرد، از شرکت استراوس به صورت عمده پارچه خریداری می کرد. در میان مشتریانش شخصی بود که دائما جیب های شلوارهایی که ژاکوب برایش می دوخت را پاره می کرد. ژاکوب به فکر راه حلی برای دوام بیشتر شلوارهای این مشتری بود، روزی به فکرش رسید که شاید با استفاده از نوعی پرچ فلزی در نقاطی از شلوار که پاره شده یا آسیب دیده، مثل گوشه های جیب ها و در زیر دکمه های شلوار، بتواند باعث استحکام بیشتر برای شلوار شود.
مشتریان ژاکوب خیلی سریع از این شلوارهای پرچ دار استقبال کردند. او نگران شد که شاید کسی این ایده ماهرانه اش را بدزدد، بنابراین تصمیم گرفت حق امتیاز این کار را به نام خود ثبت کند. اما ۶۸ دلاری که برای کارهای اداری لازم بود را نداشت. بنابراین به عنوان شریک تجاری فوراً به فکر لوی استراوس افتاد. در سال ۱۸۷۲ طی نامه ای که به لوی استراوس نوشت، به او پیشنهاد کرد که حق امتیاز این کار متعلق به هر دو نفرشان باشد. استراوس که یک تاجر خبره بود، با دیدن این محصول جدید، بلافاصله پیشنهاد ژاکوب را پذیرفت. در بیستم ماه مه سال ۱۸۷۳، این دو نفر حق امتیازی به شماره ۱۳۹,۱۲۱ را در آمریکا به نام خود ثبت کردند. این تاریخ امروزه به عنوان تاریخ تولد رسمی بلوجین شناخته شده است.
از آنجا که رنگ نیلی به دلیل تیرگی دیرتر کثیف می شد و برای لباس های کار نیز انتخاب بهتری بود، مهم ترین و پرطرف دارترین رنگ در میان مردم بود. لوی استراوس، ژاکوب را به عنوان سرپرست تولید این شلوارهای جدید در شرکت خود استخدام کرد. این شرکت تا سال ۱۸۷۵ به تولیدات خود ادامه داد و دو کارخانه دیگر در سانفرانسیسکو راه اندازی کرد. پارچه های کتان برای دوخت این شلوارها از یکی از معروفترین کارخانه های پارچه سازی منچستر تامین می شد. در مدت زمانی کوتاه، تمام کارگران ازاین شلوارهای جدید استفاده می کردند. قیمت یک دست لباس کار با دوام تولید شرکت لوی استراوس ۱.۲۵ دلار بود، رقمی کاملا باور نکردنی!
حق امتیاز این محصول تا بیست سال منحصراً در اختیار شرکت استراوس بود. در سال ۱۸۹۰ این شلوارها مدل ۵۰۱ نام گرفت که هنوز هم با این نام در بازار به فروش می رسد. با به پایان رسیدن حق انحصار این محصول، بسیاری از کارخانجات تولید پوشاک از این محصول پرطرفدار شرکت لوی استراوس کپی برداری کردند. تا سال ۱۹۵۰ دانش آموزان دبیرستانی به عنوان اعتراض به بزرگترها که این شلوارها را نمی پوشیدند و برای اینکه متفاوت تر به نظر برسند، شروع به پوشیدن این شلوارها کردند. در سال ۱۹۷۰ شلوارجین بیش از همیشه طرفدار پیدا کرد. از زمانی که مردم لغت لیوایز(Levi’s) را برای این شلوارها به کار بردند، شرکت لوی استراوس نیز این لغت را به عنوان علامت تجاری اش ثبت کرد.
تفاوت شلوار جین قدیمی با جین تاریخ مصرف گذشته
از نشانههای تاریخ مصرف گذشته بودن جین، میتوانیم به گشادی بیش از اندازه در نزدیکی قوز پا و ساق پا اشاره کرد. وقتی صحبت از یک شستشوی درست میشود، همچین شلواری خیلی خوب خودش را نشان نمیدهد.
در اواخر قرن نونزدهم قبل از ابداع رنگ های مصنوعی از رنگ های گیاهی طبیعی برای رنگ کردن پارچه ها استفاده می شد. از آنجا که رنگ نیلی به دلیل تیرگی دیرتر کثیف می شد و برای لباس های کار نیز انتخاب بهتری بود، مهم ترین و پرطرف دارترین رنگ در میان مردم بود. از آن زمان این رنگ روی پارچه های جین باقی ماند.
https://internetmrketing.blog.ir/1402/02/17/charcoal-jeans
- ۰ ۰
- ۰ نظر